Brasileira, Brasileira!

Ola amigos!

Queima das Fitas is spijtig genoeg voorbij, maar we hebben toch geprobeerd om er zo veel mogelijk van te genieten. Spijtig genoeg heeft onze bachelorproef heel wat verpest waardoor we de belangrijkste dingen zoals de optocht niet konden meemaken. Héél spijtig en dit hebben we ook enkele keren moeten aanhoren! Verder was het echt een hele unieke ervaring. Van de festiviteiten overdag hebben we niet veel kunnen meemaken, en ook 's avonds zijn we meestal pas tegen 2 uur kunnen vertrekken (ja, danku bachelorproef!), maar gelukkig begint het hier pas laat. Hoewel wij dachten dat wij Afrojack gemist hadden, moest hij om 3 uur nog beginnen. Chanceke! Ook was het leuk om hier iedereen rond te zien lopen in zijn traditionele studentenkleren: een zwarte broek of rok, wit hemd, zwarte vest en daar boven... Een zwarte cape en een pinnemuts! Wist je dat de kleren van de school in de Harry Potterfilms gebaseerd zijn op de studentenkleren hier (Bedankt mevrouw Nevelsteen voor het weetje!)?
Iets grappig dat ik tijdens Queima enkele keren heb meegemaakt. Mijn Braziliaanse roots komen hier helemaal tot zijn recht. De meesten hebben het moeilijk met het feit dat wij Belgen zijn, en ik heb al enkele keren in het Portugees moeten aanhoren dat ik Brasileira ben. Zelfs wanneer ik dit nooit gezegd heb. Die Portugezen toch, van alles op de hoogte. En toen een medestudente mij Portugees aan het leren was, kreeg ik te horen dat ik spreek zoals een Brasileira. Oeh yeah!
Ook zijn onze Belgische leerkrachten mevrouw Nevelsteen en mevrouw Willemse hier op bezoek geweest tijdens Queima. We zijn woensdagavond allemaal samen gaan uit eten en ik moet toegeven, we hebben goed gelachen. Bedankt hiervoor, dit hadden we echt nodig!

Verder blijft het weer hier geweldig. Het blijft bakken en braden. Het nadeel is dat ik soms het gevoel heb dat ik in een serre zit in het ziekenhuis. In een kleine kamer waar minstens 10 verpleegkundigen en nog enkele studenten op elkaar gepropt zitten, is het overbodig om de deur en de ramen open te zetten. Ik ben al enkele keren stiekem naar het toilet gevlucht om te vermijden dat ik ineens tegen de grond lig. Over op de grond liggen en het goede weer. Toch is dit niet ideaal voor ons. Britt en ik zijn beide ziek en we hebben zelfs de spoedgevallendienst van dichtbij kunnen meemaken. Britt was zo ziek dat ze haar op stage naar het spoed hebben gestuurd en ik was natuurlijk haar steun en toeverlaat in deze moeilijke momenten. We hebben gemerkt dat het spoed hier niet veel anders is dan het spoed in België. Hoewel het papier zei dat we na een uur geholpen zouden worden, is pas na bijna drie uur het verdikt gevallen: zware griep met uitdrogingsverschijnselen als gevolg. Gelukkig heeft Britt het overleefd en heb ik een beetje ziekte van haar mogen overnemen.

Het is al onze voorlaatste week stage en we hebben net afscheid moeten nemen van de eersten in de residentie. Morgen vertrekken de twee Spaanse meisjes terug naar huis. Spijtig! We hebben gelukkig nog wel plannen voor volgende week. We hebben weer een week vakantie gekregen en nu onze bachelorproef eindelijk af is, kunnen we genieten van die vakantie! Er zijn twee mogelijkheden: ofwel gaan we naar Lissabon van zaterdagmiddag tot maandagochtend en vertrekken we dinsdag met twee andere Spaanse meisjes (die hier nog langer blijven) naar de Algarve om op onze terugweg samen met de meisjes nog twee dagen Enee mee te maken. Als dit te moeilijk is (want spijtig genoeg hebben we ook nog een portfolio te maken voor school), vertrekken we gewoon dinsdag naar Lissabon en nemen we de twee dagen Enee met de Spaanse ladies mee op onze terugreis. De concrete plannen zijn nog niet zeker, maar er zijn al basisplannen. Da's toch al iets he!

Allez, we zullen onze ziektekiemen eens verslapen zodat we gezond op verlof kunnen!

Slaapwel en adios!