De laatste loodjes wegen het zwaarst

Olaaaa, boa noite!

Hier zijn we weer met waarschijnlijk de laatste verhalen. Vorige week zijn we naar Lissabon gegaan en waaaauw, het is daar geweldig! We wouden zelfs niet meer naar huis! Het is er zo mooi en hoewel het een grote stad is, is het er echt wel gezellig. We hebben dagen tekort gehad, dus ik zal nog eens (of enkele keren) terug moeten! Eva heeft ons de eerste dag vergezeld, maar de volgende dag is ze al naar huis gegaan omdat een vriendin van haar terug naar Spanje vertrok. Carmen was er uiteindelijk niet bij, haar vriend was op bezoek en ze heeft al haar tijd met hem doorgebracht. Begrijpelijk! Dus uiteindelijk zijn Britt en ik alleen achtergebleven, maar dit was absoluut geen probleem! Zo konden we doen wat we al van het begin zeiden: naar de zoo! Na eerst een citytrip te doen met de bus, zijn we bij de eindhalte uitgestapt om de diertjes te bekijken. En echt waar, ik heb nog nooit zo'n leuke zoo gezien. De dieren zitten zo dicht bij, als er geen glas tussen zat kon je de tijgers aaien. Als er geen klein riviertje was, kon je de babynijlpaardjes aaien. De stokstaartjes kon je aaien (maar dat mocht niet). En, toppunt van de dag: wij staan op de foto met een vieze zeeleeuw! Dat beest is zo verschrikkelijk groot, eikes!
Verder hebben we nog iets geleerd: een hostel wordt echt een laatste optie. Hoewel het goedkoop is, is het echt niet praktisch wanneer je op de kamer ligt met een verschrikkelijke man (details moet je maar vragen :D). En een goede tip voor de dames onder ons: als je mooie politiemannen wil zien, in Lissabon zitten er genoeg!

Na vier dagen was het gedaan met de pret en moesten we terug naar huis. De volgende dag moesten we allebei op stage. Onze laatste dagen. Ondertussen hebben we allebei al afscheid genomen op onze afdeling. Ze zeggen altijd dat de laatste loodjes het zwaarst wegen en dit klopt. Langs de ene kant wil ik nu echt wel naar huis. Hoewel de drie maanden gevlogen zijn, wordt het tijd dat ik iedereen weer zie. Langs de andere kant wil ik hier absoluut niet weg. Het zalige weer, de leuke mensen, de sfeer, ... Gelukkig hebben we op stage mijn afscheid gevierd met een diner. Allezja, diner.. Vooral taart, taart en dessertjes. Maar het was leuk, zelfs bijna de leukste dag van mijn hele stageperiode. Na veel kusjes, knuffels, 'We will miss you's en 'Good luck!'s, ben ik dan toch vertrokken. Morgen heb ik nog een lunch met Marta (mijn tutor) en dan is het hoofdstuk stage volledig afgesloten en is er nog een beetje tijd voor ontspanning. En dinsdagnamiddag is het zo ver: het vliegtuig zal op mij wachten! I'm coming home.

Tot volgende week, in real life!